Z wielką chęcią chciałabym wam polecić bloga, którego prowadzi moja koleżanka. Na nim możecie znaleźć bardzo dużo informacji, zdjęć, filmików nie tylko o Jayu, ale także o całym zespole The Wanted. Jak znajdziecie chwilkę czasu to wejdźcie na bloga, przeczytajcie i skomentujcie. Ona będzie bardzo wdzięczna :). I przy tym ja też będę się cieszyć, bo komuś pomogłam zareklamować bloga i zdobył on większą oglądalność :D Z góry wielkie dzięki :D
Zapraszam:
Pozdrawiam :)
poniedziałek, 15 października 2012
piątek, 31 sierpnia 2012
BlogDay
Dzisiaj jest dzień blogów!
I właśnie dlatego postanowiłam zareklamować kilka blogów nie związanych z tematyką mojego bloga. Oto one:
Ten blog o tańcu jest zajebisty!
Polecam je wszystkie
Tutaj macie info jak to zrobić!
I właśnie dlatego postanowiłam zareklamować kilka blogów nie związanych z tematyką mojego bloga. Oto one:
- http://ann-fashion-model.blogspot.com/ - Blog o modzie
- http://zycie-przyjazn-sens.blog.onet.pl/ - Blog o życiu
- http://modern-dance-life.blogspot.com/ - Blog o tańcu!
- http://blog-for-super-girls.bloog.pl/ - Blog dla dziewczyn
- http://slodkogorzkiswiat.blogspot.com/ - Blog kulinarny
Ten blog o tańcu jest zajebisty!
Polecam je wszystkie
Tutaj macie info jak to zrobić!
czwartek, 28 czerwca 2012
ROZDZIAŁ 26
Obudziły mnie krzyki Toma i Jaya. Nigdy nie można normalnie długo i spokojnie pospać?-pomyślałam. Zeszłam na dół i zobaczyłam goniącego Toma koło kanapy, a za nim Jay. Następnie Tom wskoczył na fotel stojący koło nich i pociągnął za sobą Jaya. Potem krzyknął:
- Uważaj!! Latające ufo...!!
- Co?!- I wtedy Jay dostał zielono-niebieską poduszką w kształcie koła, którą rzucił Max. Potem spadł z fotela na kanapę obok. Tom go złapał mówiąc:
- Nie opuszczę cię przyjacielu. Trzymaj moją rękę to nie wylecisz z tego balonu- Widocznie fotel to był balon.
- Ok.
Ja, Nath, Max i Seev nie mogliśmy wytrzymać z śmiechu, więc poszliśmy do kuchni zrobić tradycyjne śniadanie, czyli jajecznicę z bekonem. Chwilę później do kuchni przyszli Robert i Magda, Daliśmy im jajecznicę i wszyscy zaczęliśmy jeść. Po chwili Robert zapytał:
- To co dzisiaj robimy?
- Ja nie iem- powiedziała Magda
- Ja myślałem nad tym, żeby pojechać dzisiaj na zakupy.- Siva
- Dobry pomysł.- Robert
- Wiem.- Siva
- To kiedy jedziemy?- Nath
- Może za jakieś 30 minut- Magda
- To idę się zbierać- powiedziałam i wyszłam z pokoju.
Najpierw poszłam przerwać jakże fascynującą i interesującą zabawę Toma i Jaya. Oni chyba nawet nie potrafią się bawić, ponieważ robią to gorzej niż małe dzieci. Poduszki były wszędzie porozrzucane oraz były porysowane flamastrami. Jay na twarzy miała coś podobnego do czekolady, ale nie byłam tego pewna. Tak czy koloru brązowego. także to coś było na kanapie, która była przewrócona do góry nogami. Przez co wyglądała jakby jakaś ciapkowata czy coś. Chłopcy mieli także porysowane ubrania tymi flamastrami co poduszki z kanapy. Za tą ciapkowatą kanapą był schowany Tom z jakimś kijem w ręce i widocznie się na coś czaił. Potem pobiegł... sama nie wiem jak to nazwać. Wyglądało to tak, że były rozstawione cztery krzesła na nie były nałożone jakieś prześcieradła w ufoludki a na samym przodzie widniała jakaś tablica z literkami ,,S.P.U.M.N.C.O.T.J.P.P.W.T.D.U". Nie wiedziałam co to oznacza więc się ich zapytałam, a Tom odpowiedział:
- Schron Przeciwko Ufo Mający Na Celu Ochronę Toma i Jaya Przed Porwaniem. Wstęp Tylko Dla Upoważnionych- po tych słowach wybuchłam śmiechem.
- To wy w ufo wierzycie?
- A i jeszcze dla tych, którzy znają tajne hasło?-dodał Jay.
- Jay.- szepnął Tom.
- Co?
- A jakie to hasło?- nadal szeptali
- No nie ma hasła, tylko ją w bambuko robię.
- Aaaa. Dobrze myślisz
- Chłopaki! A wy myślicie, że ja was nie słyszę?
- Alarm! Schować się do schronu!
- Wróg!- krzyczeli obaj
- Ale o co wam chodzi?
- Odkryłaś, że nie ma hasła, więc...kryyy- powiedział Tom i przejechał palcem po szyi
- Co?
- Jesteś zagrożeniem dla nas
- Pójdziesz sama czy kryyy?- znowu przejechał tym palcem po szyi.
I poszłam. Po drodze znowu weszłam do kuchni i powiedziałam reszcie, że mają jakoś ogarnąć Toma i Jaya. W odpowiedz usłyszałam, że spróbują. Następnie wyszłam i skierowałam się do łazienki koło swojego pokoju. Tam wykonałam podstawowe czynności. Czyli mycie zębów, czesanie, makijaż i ciuchy. Dzisiaj wyjątkowo nie miałam problemu z wybraniem ubrań. Założyłam na siebie czarne rurki, czerwoną bluzkę z takim misiem co nad nim jest chmurka ,,I LOVE LÓD (narysowany lód)". Następnie na nogi założyłam reeboki i zeszłam na dół. Weszłam do salonu i tam czekałam, aż reszta przyjdzie. Gdy Robert przyszedł to zaczęliśmy rozmawiać gdzie najpierw jedziemy. On mówił, że do największej galerii w Londynie. Ja zaś, że do mniejszego sklepu. I tak się zaczęliśmy kłócić. Później przyszła Magda, a po niej przyszedł Seev. Zapytałam się ich gdzie chcą najpierw jechać, a oni poparli Roberta. Czyli przegrałam i jedziemy do tej galerii. Jeszcze brakowało nam Nathana, który nie mógł wybrać odpowiedniego full capa z swojej kolekcji czapek. A i jeszcze oczywiście Tom i Jay. Po nich poleciał Seev. Chwilę później usłyszeliśmy krzyki z łazienki. Magda tam pobiegła.
- Co tu się dzieje?-darła się - Słychać was w całym domu- ściszyła ton.
- Tom'owi do włosów przykleiło się to coś.
- Aaa. A co to w ogóle jest.
- Czekolada pomieszana z klejem i cukrem oraz wodą.
- A no co wam to było?
- Do obrony przed ufo, bo oni lubią słodycze (nie wiem czy naprawdę lubią, ale zmyśliłam to), a zaś nie lubią kleju (tego też nie wiem czy lubią czy nie xd), więc postanowiliśmy, że połączymy je razem. I jak będą się zbliżały to damy im to do jedzenia. Poczują zapach czekolady więc wezmą to do paszczy, a jak zjedzą klej to się rozlecą.
- Dobra. Nic się z tym nie da zrobić.- powiedział Seev. - Najwyżej założysz czapkę
- No dobra.
Przyszli ku nam. Założyliśmy nasze buty, kurtki, szaliki, Tom czapkę i wyszliśmy z domu. Poszliśmy do auta i ruszyliśmy w stronę galerii. Ciągle się cicho śmiałam z Toma, ponieważ miałam to trochę dziwnie posklejane włosy i było widać mu spod czapki odstające włosy. Po jakiś kilkunastu minutach dotarliśmy na miejsce. Wyszliśmy z auta i weszliśmy do wielkiej galerii. Każdy wiedział co ma robić, więc się rozdzieliliśmy, by poszukać prezentów na święta. Szukanie trwało i trwało... tak bez końca. Na półce zauważyłam zajebistego full capa, którego chciałam kupić Nath'owi. Nie wiek dlaczego znowu full cap. Jego kolekcja się powiększy. Nie mogłam do niego dosięgnąć, bo był wysoko na półce. Zawołałam Sivę, by mi go ściągnął.
- Siva. Chodź tu!
- Po co?
- Potrzebuję cię. Chcę byś mi ściągnął Full capa
- Ok. Już idę.
- Po co ci teraz ta butelka z wodą?
- To ,,sok z gumi jagód"
- Aaa. Teraz go wypijesz Tak?
- Noo, a co innego miałbym z tym zrobić?
- Nie wiem. Wyrzucić?- po czym wziął łyka i...
- Zobacz saaaaam. Jak gumisie skaczą tam i siam- zaczął się wydzierać na cały sklep.- Bo gumisie cały świat już zna. Gumiś to fajny miśśś- Wtedy ja zrobiłam face palma.
- Hokus marokus dostarcza nam....- do Sivy postanowił przyłączyć się Max.
- Chłopaki!! Przestańcie, bo wiochę robicie.
- ....pokus. Sekretem jest przepis na gumisiowy sok- a oni nadal swoje, ale jak się na nich wydarła w sklepie to ucichli.
Trudno wyszło na to, że ja zrobiłam wiochę, ale przynajmniej się cicho zrobiło Siva podał mi tą czapkę i następnie wszyscy z prezentami zebraliśmy się przy drzwiach, a potem poszliśmy do auta. Nagle Jay'owi zachciało się do kibelka, a że toaleta była na drugim końcu galerii to poleciał sam. Nie wracał już 30 minut. Może się zgubił? albo zatwardzenia dostał?. A ja sobie przypomniałam, że zapomniałam wziąć torebki, którą przez pomyłkę zostawiłam przy kasie. Więc poszłam po nią. Nathan chciał iść ze mną mówiąc, że się o mnie boi, i że coś może mi się stać, a ja się uparłam i sama poszłam, odpowiadając, że mi się nic nie stanie. Weszłam do sklepu i zobaczyłam przy kasie moją torebkę, ale zauważyłam, że ktoś ja stamtąd bierze, więc zaczęłam przyśpieszać. Ta osoba, a konkretnie facet zaczął się zbliżać w moją stronę. Gdy do mnie podszedł powiedzieć ,,cześć maleńka" i dał mi torebkę, a ja ,,yy i dziękuję". Następnie już chciałam iść, ale on mnie chwycił mówiąc ,,chodź zabawimy się". Zaczęłam się bać, więc postanowiłam zwiać. Dobiegłam do drzwi, ale ponownie mnie złapał, zakrył ręką usta i powiedział, że mam być cicho, bo inaczej coś mi się stanie i nie tylko mi.... Ja tylko pokiwałam twierdząco głową. Następnie wyprowadził mnie przed sklep przystawiając mi pistolet do głowy. Na szczęście na tym parkingu stało auto chłopaków, więc modliłam się o to, aby mnie zauważyli. Zaczęłam się szarpać, a on nabił pistolet i wystrzelił, a że się strasznie wierciłam to na szczęście chybił. Potem obrócił mnie tak, żebym widziała jego twarz, a potem uderzył w brzuch. Co spowodowało, że upadłam na ziemię trzymając się za brzuch. Ból był tak silny, że położyłam się i skuliłam. Usłyszałam krzyki Nathana, który biegł w moją stronę. Podbiegł do tego faceta i z całej siły przywalił mu w mordę. Ten upadł na ziemię. Nath go zaczął kopać po brzuchu, plecach i kroczu. Zaczął się zwijać z bólu. Nathan wtedy wziął mnie na ręce i szybko zaniósł do auta. Powiedział chłopakom, żeby mnie zawieźli do szpitala. Oni się posłuchali. Nic dalej nie mówił, ponieważ podbiegł do niego ten facet i uderzył go w tył głowy. Potem jedyne co Nath'owi udało się powiedzieć to ,,Jedźcie już do cholery. Ja sobie poradzę". Przez całą drogę płakałam z bólu i martwiąc się o Nathana. Dojechaliśmy pod szpital. Tom wziął mnie na ręce i zaniósł do środka. Powiedziałam reszcie, żeby zajechali po Jaya. Lekarze mnie zabrali na obserwację i różne badania. Oglądali moją głowę, na której także było trochę krwi. Następnie założyli mi bandaż na głowę i popatrzyli się na mój brzuch. Zauważyli, że jestem w ciąży. Zrobili mi test usg, mający sprawdzić czy czasami nie poroniłam, ponieważ lekarz powiedział, że takie uderzenia oraz zdenerwowanie i przepracowanie może do tego doprowadzić. Po badaniach, zawieźli mnie na salę. Tam po chwili zasnęłam. Po jakiś 4 godzinach obudziłam się i zobaczyłam koło mnie Magdę i Nathana. Gdy zobaczył to mnie pocałował, a Magda przytuliła.
- Wszystko w porządku?- zapytał troskliwie Nath.
- Tak wszystko jest dobrze.
- Co ci robili?- tym razem przestraszona Magda.
- Test usg i zabandażowali głowę, bo było na niej trochę krwi.
- I jakie są wyniki?
- Tego jeszcze nie wiem
W tym momencie akurat do sali wszedł lekarz z wynikami.
- Mam dla pani złą wiadomość...-po tych słowach po ochach zaczęły mi spływać łzy, bo wiedziałam jak będą brzmiały dalsze słowa lekarza, schowałam twarz w dłonie i na dobre się rozpłakałam. Gdy już je odsunęłam z twarzy to lekarza już nie było. Nathan mnie mocno przytulił i powiedział, żebym sobie odpoczęła i próbowała zasnąć. Następnie pocałował mnie w czoło i skierował się ku drzwiom. Magda uścisnęła moją dłoń i razem z Nathem wyszła z sali. Ja jednak postanowiłam chociaż na chwilę zasnąć. Po 30 minutach zasnęłam. Obudził mnie lekkie szarpania w ramie. Gdy otworzyłam oczy ponownie zobaczyłam uśmiechniętego lekarza.
- Witam panią. Jak się spało?
- A dziękuję. Dobrze.
- Tym razem mam dla pani dobrą wiadomość
- Jaką?- wtedy ponowie do sali wszedł Nathan i usiadł koło mnie
- Okazało się, że pielęgniarki pomyliły testy i pani jednak nie poroniła. Wszystko jest w porządku z dzieckiem. - po tych słowach zaczęłam się cieszyć jak dziecko. Miałam ochotę przytulić lekarza, ale wyszedł z sali.
Natomiast Nathan pocałował mnie i zaczął przytulać. Wtedy przyszedł Max i Siva.
- Cześć. Jak się czujesz?
- A dobrze. Dzięki.
- Współczuję- powiedział Max.
- Ale czego?
- A co wy tacy ucieszeni?- zapytał zdziwiony Seev.
- Bo okazało się, że jednak nie poroniłam i wszystko jest w porządku.
- A to wspaniale.- Max i Siva mnie przytulili. Zaczęliśmy rozmawiać i śmiać się. Przez 3 godziny ciągle się śmiałam, dopóki znowu się senna nie zrobiłam. Chłopaki to zauważyli, pożegnaliśmy się i wyszli z sali.
***Perspektywa Nathana****
Gdy dowiedziałem się, że jednak wszystko jest dobrze to zacząłem się cieszyć jak małe dziecko gdy widzi zabawkę. Miałem ochotę skakać i krzyczeć z radości, ale się powstrzymałem. Dalej długo rozmawialiśmy, ale po jakimś czasie pożegnaliśmy się i wyszliśmy. Po 30 minutach dojechaliśmy do domu. było mi przykro, że nie ma z nami Marty, ale muszę jakoś to przeżyć. Z tego powodu nie mi się robić nie chciało, ale jednak chłopcy mnie przekonali do bitwy na śnieżki. (takie to dziwne: taki dramat, że straci dziecko, a tu nagle zabawna na śnieżki. Co nie?) Jay powiedział, że chcę sobie zrobić deser, lae nie ma na to odpowiednich produktów więc wysłaliśmy Magdę i Roberta do sklepu, a my w tym czasie planowaliśmy atak na nich jak wrócą.
***Perspektywa Magdy***
Wyszliśmy z domu i skierowaliśmy się ku najbliższemu spożywczakowi. Przez 10 minut panowała niezręczna cisza, którą ja przerwałam. Pytając się go co mamy kupić, a on odpowiedział ,,cytrynę, bitą śmietanę, lody, cukier, masło, cola i miętówki". Ciekawe po co masło do deseru? Mało ważne xd. Szliśmy dalej opowiadając sobie na wzajem różne historyjki. Dowiedziałam się również, że lubi grać na gitarze, grać w nogę, z resztą jak każdy chłopak, a także interesuje się autami. Oraz, że lubi szczere, miłe i inteligentne dziewczyny. Ja mu powiedziałam, że lubię tańczyć, śpiewać oraz też interesuję się autami. I tak nam zszedł czas, aż doszliśmy do sklepu. Ja poszłam po cytrynę, lody i cukier, a Robert po masło i bitą śmietanę. Chwilkę później zaczęłam się kierować w stronę kasy. Przy stoisku z warzywami zobaczyła Roberta rozmawiającego z jakąś ładną dziewczyną, Ciągle się śmiali, ale gdy do nich podeszłam to ucichli. Robert przedstawił nas. Okazało się, że ta dziewczyna to Kasia i także mieszka w Polsce. Po chwili gawędzenia poszliśmy ku kasie. Po drodze okazało się, że sądzi, że ja jestem ładna i miła. Oraz, że... Tutaj nie chciał dokończyć. Powiedział, że w domu mi powie.
- Pa. Kasia. Miło było cię poznać.
- Mi również- powiedziała i my odeszliśmy ku kasie.
Zapłaciliśmy za zakupy i wyszliśmy ze sklepu. Do domu dotarliśmy w ciągu 20 minut. Tam czekała na nas nie zbyt miła niespodzianka, ponieważ ledwie co do ogródka weszliśmy to wszyscy zaczęli w nas rzucać śnieżkami. Wypadły nam torby z rąk i dołączyliśmy do reszty nie przejmując się tymi siatkami. Po chwili zauważyłam, że nie ma już Nathana, ale wiedziałam co mu jest, wiec dalej się bawiłam. Nie spostrzegliśmy się, że cytryna wyleciała na drogę, ponieważ nie zamknęliśmy bramki. Za nią pobiegł Tom, ale nie zdążył jej złapać, ponieważ auto ją rozjechało, on klęknął na drogę unosząc tą cytrynę do góry oraz mówiąc
-Coście jej zrobili? To jeszcze dziecko?- Po tych słowach wszyscy wybuchli śmiechem.
- Może jeszcze sprawdzisz czy żyje?- odezwał się Max.
- Dobry pomysł- następnie zrobił jej sztuczne oddychanie, a my sikaliśmy już ze śmiechu.
- I co żyje?
- Nie- posmutniał.
Następnie wróciliśmy do domu i zobaczyliśmy smutnego, leżącego na kanapie Nathana. Zaniosła te pozostałe zakupy do kuchni i Jay zaczął ten deser. Natomiast ja poszłam po Roberta, bo przecież miał powiedzieć to co urwał podczas wracania z sklepu. Poszliśmy do mojego pokoju.
- A więc... Chciałem...C...i - zaczął się jakąć
- No co?
- Chciałem ci powiedzieć, że od dawna mi się strasznie podobasz. - powiedział szybko i prosto z mostu. Na te słowa mnie zamurowało. Nie wiedziałam co powiedzieć.
- Ale jak to?
- No normalnie.
Potem zaczął się do mnie zbliżać. Był już zaledwie 10 centymetrów, kiedy do pokoju wparował Tom, ale po kilku sekundach wyszedł. Nasze twarze były już na przeciwko siebie. Nasze czoła się już dotykały, potem nosy, a na koniec nasze usta złączyły się w romantycznym pocałunku. Jednak nam znowu przerwano i się szybko oderwaliśmy od siebie. Tym razem to był Jay. Przyszedł nam powiedzieć, że już deser gotowy, i że mamy zejść na dół. Zeszliśmy i dostaliśmy tam lody, na to bita śmietana. Normalnie, ale się wysilił. Każdy umie takie coś zrobić.
- A po co było ci potrzebne masło, cola, miętówki i cukier?-zapytał Robert
- Masła i cukru zabrakło, a cole będziemy zaraz pić. Miętówki chciał Seev.
- Max podaj mi miętówki- powiedział po chwili Siva, a my wtedy piliśmy cole.
- Dobra, a pozwolisz, że ja pierwszy sobie wezmę?- wtedy wziął opakowanie miętówkę do ręki i otworzył je. Siva do niego podbiegł i zaczęli się szarpać. Wszyscy zaczęli się śmiać. Oprócz Nathana. Ja aż o mało co coli nie wyplułam. Po chwili poszłam do toalety, a gdy wróciłam do moja szklanką z colą leżała na ziemi. Znaczy się była już pusta.
- Kto to zrobił? - zapytałam i groźnym wzrokiem popatrzyłam się na Maxa i Sivę. - Teraz plama będzie.
- Młody idź po mopa.-rozkazał Jay, a ten nie reagował. - MŁODY!!- wydarł się?
- Czego chcecie? Zostawcie mnie.- krzyknął i poszedł na górę do swojego pokoju trzaskając przy tym drzwiami.
- Co mu jest, przecież z dzieckiem wszystko jest dobrze?
- Pewnie Marty mu brakuję.
- Może. A teraz mi to tu posprzątać.
Chłopcy posłusznie tak zrobili, ale nadal było widać plamę, ale co tam? Następni poszłam umyć szklanki. Potem do łazienki i do łóźka
***Perspektywa Nathana***
Trzasnąłem drzwiami i walnąłem się na swoje łózko. Przytuliłem się do swojej poduszki. Zaczynało mi brakować już Marty. Nie widzieliśmy się zaledwie 5 godzin, ale brakowało mi tego jej uśmiechu. Tego, że ciągle się śmiała. A zwłaszcza pocałunków z nią. Nie mogłem zasnąć. Nawet nie chciało mi się myć, ale jednak po 30 minutach postanowiłem pójść do łazienki. Po umyciu się ubrałem się w swoją piżamę i włączyłem sobie naszą ulubioną piosenkę czyli ,,Warzone" i zacząłem grać na fortepianie. Po chwili się rozpłakałem i z powrotem wróciłem do łóżka. Tam się uspokoiłem i po 2 godzinach zasnąłem.
************************************************************************
Ten rozdział mi się jakoś podoba
Z dedykiem dla:
olu$
Crystal
Kasi J.
Wyrażajcie swoje opinie w komentarzach, nawet te złe.
Pozdrawiam
Break♥ ^^
- Uważaj!! Latające ufo...!!
- Co?!- I wtedy Jay dostał zielono-niebieską poduszką w kształcie koła, którą rzucił Max. Potem spadł z fotela na kanapę obok. Tom go złapał mówiąc:
- Nie opuszczę cię przyjacielu. Trzymaj moją rękę to nie wylecisz z tego balonu- Widocznie fotel to był balon.
- Ok.
Ja, Nath, Max i Seev nie mogliśmy wytrzymać z śmiechu, więc poszliśmy do kuchni zrobić tradycyjne śniadanie, czyli jajecznicę z bekonem. Chwilę później do kuchni przyszli Robert i Magda, Daliśmy im jajecznicę i wszyscy zaczęliśmy jeść. Po chwili Robert zapytał:
- To co dzisiaj robimy?
- Ja nie iem- powiedziała Magda
- Ja myślałem nad tym, żeby pojechać dzisiaj na zakupy.- Siva
- Dobry pomysł.- Robert
- Wiem.- Siva
- To kiedy jedziemy?- Nath
- Może za jakieś 30 minut- Magda
- To idę się zbierać- powiedziałam i wyszłam z pokoju.
Najpierw poszłam przerwać jakże fascynującą i interesującą zabawę Toma i Jaya. Oni chyba nawet nie potrafią się bawić, ponieważ robią to gorzej niż małe dzieci. Poduszki były wszędzie porozrzucane oraz były porysowane flamastrami. Jay na twarzy miała coś podobnego do czekolady, ale nie byłam tego pewna. Tak czy koloru brązowego. także to coś było na kanapie, która była przewrócona do góry nogami. Przez co wyglądała jakby jakaś ciapkowata czy coś. Chłopcy mieli także porysowane ubrania tymi flamastrami co poduszki z kanapy. Za tą ciapkowatą kanapą był schowany Tom z jakimś kijem w ręce i widocznie się na coś czaił. Potem pobiegł... sama nie wiem jak to nazwać. Wyglądało to tak, że były rozstawione cztery krzesła na nie były nałożone jakieś prześcieradła w ufoludki a na samym przodzie widniała jakaś tablica z literkami ,,S.P.U.M.N.C.O.T.J.P.P.W.T.D.U". Nie wiedziałam co to oznacza więc się ich zapytałam, a Tom odpowiedział:
- Schron Przeciwko Ufo Mający Na Celu Ochronę Toma i Jaya Przed Porwaniem. Wstęp Tylko Dla Upoważnionych- po tych słowach wybuchłam śmiechem.
- To wy w ufo wierzycie?
- A i jeszcze dla tych, którzy znają tajne hasło?-dodał Jay.
- Jay.- szepnął Tom.
- Co?
- A jakie to hasło?- nadal szeptali
- No nie ma hasła, tylko ją w bambuko robię.
- Aaaa. Dobrze myślisz
- Chłopaki! A wy myślicie, że ja was nie słyszę?
- Alarm! Schować się do schronu!
- Wróg!- krzyczeli obaj
- Ale o co wam chodzi?
- Odkryłaś, że nie ma hasła, więc...kryyy- powiedział Tom i przejechał palcem po szyi
- Co?
- Jesteś zagrożeniem dla nas
- Pójdziesz sama czy kryyy?- znowu przejechał tym palcem po szyi.
I poszłam. Po drodze znowu weszłam do kuchni i powiedziałam reszcie, że mają jakoś ogarnąć Toma i Jaya. W odpowiedz usłyszałam, że spróbują. Następnie wyszłam i skierowałam się do łazienki koło swojego pokoju. Tam wykonałam podstawowe czynności. Czyli mycie zębów, czesanie, makijaż i ciuchy. Dzisiaj wyjątkowo nie miałam problemu z wybraniem ubrań. Założyłam na siebie czarne rurki, czerwoną bluzkę z takim misiem co nad nim jest chmurka ,,I LOVE LÓD (narysowany lód)". Następnie na nogi założyłam reeboki i zeszłam na dół. Weszłam do salonu i tam czekałam, aż reszta przyjdzie. Gdy Robert przyszedł to zaczęliśmy rozmawiać gdzie najpierw jedziemy. On mówił, że do największej galerii w Londynie. Ja zaś, że do mniejszego sklepu. I tak się zaczęliśmy kłócić. Później przyszła Magda, a po niej przyszedł Seev. Zapytałam się ich gdzie chcą najpierw jechać, a oni poparli Roberta. Czyli przegrałam i jedziemy do tej galerii. Jeszcze brakowało nam Nathana, który nie mógł wybrać odpowiedniego full capa z swojej kolekcji czapek. A i jeszcze oczywiście Tom i Jay. Po nich poleciał Seev. Chwilę później usłyszeliśmy krzyki z łazienki. Magda tam pobiegła.
- Co tu się dzieje?-darła się - Słychać was w całym domu- ściszyła ton.
- Tom'owi do włosów przykleiło się to coś.
- Aaa. A co to w ogóle jest.
- Czekolada pomieszana z klejem i cukrem oraz wodą.
- A no co wam to było?
- Do obrony przed ufo, bo oni lubią słodycze (nie wiem czy naprawdę lubią, ale zmyśliłam to), a zaś nie lubią kleju (tego też nie wiem czy lubią czy nie xd), więc postanowiliśmy, że połączymy je razem. I jak będą się zbliżały to damy im to do jedzenia. Poczują zapach czekolady więc wezmą to do paszczy, a jak zjedzą klej to się rozlecą.
- Dobra. Nic się z tym nie da zrobić.- powiedział Seev. - Najwyżej założysz czapkę
- No dobra.
Przyszli ku nam. Założyliśmy nasze buty, kurtki, szaliki, Tom czapkę i wyszliśmy z domu. Poszliśmy do auta i ruszyliśmy w stronę galerii. Ciągle się cicho śmiałam z Toma, ponieważ miałam to trochę dziwnie posklejane włosy i było widać mu spod czapki odstające włosy. Po jakiś kilkunastu minutach dotarliśmy na miejsce. Wyszliśmy z auta i weszliśmy do wielkiej galerii. Każdy wiedział co ma robić, więc się rozdzieliliśmy, by poszukać prezentów na święta. Szukanie trwało i trwało... tak bez końca. Na półce zauważyłam zajebistego full capa, którego chciałam kupić Nath'owi. Nie wiek dlaczego znowu full cap. Jego kolekcja się powiększy. Nie mogłam do niego dosięgnąć, bo był wysoko na półce. Zawołałam Sivę, by mi go ściągnął.
- Siva. Chodź tu!
- Po co?
- Potrzebuję cię. Chcę byś mi ściągnął Full capa
- Ok. Już idę.
- Po co ci teraz ta butelka z wodą?
- To ,,sok z gumi jagód"
- Aaa. Teraz go wypijesz Tak?
- Noo, a co innego miałbym z tym zrobić?
- Nie wiem. Wyrzucić?- po czym wziął łyka i...
- Zobacz saaaaam. Jak gumisie skaczą tam i siam- zaczął się wydzierać na cały sklep.- Bo gumisie cały świat już zna. Gumiś to fajny miśśś- Wtedy ja zrobiłam face palma.
- Hokus marokus dostarcza nam....- do Sivy postanowił przyłączyć się Max.
- Chłopaki!! Przestańcie, bo wiochę robicie.
- ....pokus. Sekretem jest przepis na gumisiowy sok- a oni nadal swoje, ale jak się na nich wydarła w sklepie to ucichli.
Trudno wyszło na to, że ja zrobiłam wiochę, ale przynajmniej się cicho zrobiło Siva podał mi tą czapkę i następnie wszyscy z prezentami zebraliśmy się przy drzwiach, a potem poszliśmy do auta. Nagle Jay'owi zachciało się do kibelka, a że toaleta była na drugim końcu galerii to poleciał sam. Nie wracał już 30 minut. Może się zgubił? albo zatwardzenia dostał?. A ja sobie przypomniałam, że zapomniałam wziąć torebki, którą przez pomyłkę zostawiłam przy kasie. Więc poszłam po nią. Nathan chciał iść ze mną mówiąc, że się o mnie boi, i że coś może mi się stać, a ja się uparłam i sama poszłam, odpowiadając, że mi się nic nie stanie. Weszłam do sklepu i zobaczyłam przy kasie moją torebkę, ale zauważyłam, że ktoś ja stamtąd bierze, więc zaczęłam przyśpieszać. Ta osoba, a konkretnie facet zaczął się zbliżać w moją stronę. Gdy do mnie podszedł powiedzieć ,,cześć maleńka" i dał mi torebkę, a ja ,,yy i dziękuję". Następnie już chciałam iść, ale on mnie chwycił mówiąc ,,chodź zabawimy się". Zaczęłam się bać, więc postanowiłam zwiać. Dobiegłam do drzwi, ale ponownie mnie złapał, zakrył ręką usta i powiedział, że mam być cicho, bo inaczej coś mi się stanie i nie tylko mi.... Ja tylko pokiwałam twierdząco głową. Następnie wyprowadził mnie przed sklep przystawiając mi pistolet do głowy. Na szczęście na tym parkingu stało auto chłopaków, więc modliłam się o to, aby mnie zauważyli. Zaczęłam się szarpać, a on nabił pistolet i wystrzelił, a że się strasznie wierciłam to na szczęście chybił. Potem obrócił mnie tak, żebym widziała jego twarz, a potem uderzył w brzuch. Co spowodowało, że upadłam na ziemię trzymając się za brzuch. Ból był tak silny, że położyłam się i skuliłam. Usłyszałam krzyki Nathana, który biegł w moją stronę. Podbiegł do tego faceta i z całej siły przywalił mu w mordę. Ten upadł na ziemię. Nath go zaczął kopać po brzuchu, plecach i kroczu. Zaczął się zwijać z bólu. Nathan wtedy wziął mnie na ręce i szybko zaniósł do auta. Powiedział chłopakom, żeby mnie zawieźli do szpitala. Oni się posłuchali. Nic dalej nie mówił, ponieważ podbiegł do niego ten facet i uderzył go w tył głowy. Potem jedyne co Nath'owi udało się powiedzieć to ,,Jedźcie już do cholery. Ja sobie poradzę". Przez całą drogę płakałam z bólu i martwiąc się o Nathana. Dojechaliśmy pod szpital. Tom wziął mnie na ręce i zaniósł do środka. Powiedziałam reszcie, żeby zajechali po Jaya. Lekarze mnie zabrali na obserwację i różne badania. Oglądali moją głowę, na której także było trochę krwi. Następnie założyli mi bandaż na głowę i popatrzyli się na mój brzuch. Zauważyli, że jestem w ciąży. Zrobili mi test usg, mający sprawdzić czy czasami nie poroniłam, ponieważ lekarz powiedział, że takie uderzenia oraz zdenerwowanie i przepracowanie może do tego doprowadzić. Po badaniach, zawieźli mnie na salę. Tam po chwili zasnęłam. Po jakiś 4 godzinach obudziłam się i zobaczyłam koło mnie Magdę i Nathana. Gdy zobaczył to mnie pocałował, a Magda przytuliła.
- Wszystko w porządku?- zapytał troskliwie Nath.
- Tak wszystko jest dobrze.
- Co ci robili?- tym razem przestraszona Magda.
- Test usg i zabandażowali głowę, bo było na niej trochę krwi.
- I jakie są wyniki?
- Tego jeszcze nie wiem
W tym momencie akurat do sali wszedł lekarz z wynikami.
- Mam dla pani złą wiadomość...-po tych słowach po ochach zaczęły mi spływać łzy, bo wiedziałam jak będą brzmiały dalsze słowa lekarza, schowałam twarz w dłonie i na dobre się rozpłakałam. Gdy już je odsunęłam z twarzy to lekarza już nie było. Nathan mnie mocno przytulił i powiedział, żebym sobie odpoczęła i próbowała zasnąć. Następnie pocałował mnie w czoło i skierował się ku drzwiom. Magda uścisnęła moją dłoń i razem z Nathem wyszła z sali. Ja jednak postanowiłam chociaż na chwilę zasnąć. Po 30 minutach zasnęłam. Obudził mnie lekkie szarpania w ramie. Gdy otworzyłam oczy ponownie zobaczyłam uśmiechniętego lekarza.
- Witam panią. Jak się spało?
- A dziękuję. Dobrze.
- Tym razem mam dla pani dobrą wiadomość
- Jaką?- wtedy ponowie do sali wszedł Nathan i usiadł koło mnie
- Okazało się, że pielęgniarki pomyliły testy i pani jednak nie poroniła. Wszystko jest w porządku z dzieckiem. - po tych słowach zaczęłam się cieszyć jak dziecko. Miałam ochotę przytulić lekarza, ale wyszedł z sali.
Natomiast Nathan pocałował mnie i zaczął przytulać. Wtedy przyszedł Max i Siva.
- Cześć. Jak się czujesz?
- A dobrze. Dzięki.
- Współczuję- powiedział Max.
- Ale czego?
- A co wy tacy ucieszeni?- zapytał zdziwiony Seev.
- Bo okazało się, że jednak nie poroniłam i wszystko jest w porządku.
- A to wspaniale.- Max i Siva mnie przytulili. Zaczęliśmy rozmawiać i śmiać się. Przez 3 godziny ciągle się śmiałam, dopóki znowu się senna nie zrobiłam. Chłopaki to zauważyli, pożegnaliśmy się i wyszli z sali.
***Perspektywa Nathana****
Gdy dowiedziałem się, że jednak wszystko jest dobrze to zacząłem się cieszyć jak małe dziecko gdy widzi zabawkę. Miałem ochotę skakać i krzyczeć z radości, ale się powstrzymałem. Dalej długo rozmawialiśmy, ale po jakimś czasie pożegnaliśmy się i wyszliśmy. Po 30 minutach dojechaliśmy do domu. było mi przykro, że nie ma z nami Marty, ale muszę jakoś to przeżyć. Z tego powodu nie mi się robić nie chciało, ale jednak chłopcy mnie przekonali do bitwy na śnieżki. (takie to dziwne: taki dramat, że straci dziecko, a tu nagle zabawna na śnieżki. Co nie?) Jay powiedział, że chcę sobie zrobić deser, lae nie ma na to odpowiednich produktów więc wysłaliśmy Magdę i Roberta do sklepu, a my w tym czasie planowaliśmy atak na nich jak wrócą.
***Perspektywa Magdy***
Wyszliśmy z domu i skierowaliśmy się ku najbliższemu spożywczakowi. Przez 10 minut panowała niezręczna cisza, którą ja przerwałam. Pytając się go co mamy kupić, a on odpowiedział ,,cytrynę, bitą śmietanę, lody, cukier, masło, cola i miętówki". Ciekawe po co masło do deseru? Mało ważne xd. Szliśmy dalej opowiadając sobie na wzajem różne historyjki. Dowiedziałam się również, że lubi grać na gitarze, grać w nogę, z resztą jak każdy chłopak, a także interesuje się autami. Oraz, że lubi szczere, miłe i inteligentne dziewczyny. Ja mu powiedziałam, że lubię tańczyć, śpiewać oraz też interesuję się autami. I tak nam zszedł czas, aż doszliśmy do sklepu. Ja poszłam po cytrynę, lody i cukier, a Robert po masło i bitą śmietanę. Chwilkę później zaczęłam się kierować w stronę kasy. Przy stoisku z warzywami zobaczyła Roberta rozmawiającego z jakąś ładną dziewczyną, Ciągle się śmiali, ale gdy do nich podeszłam to ucichli. Robert przedstawił nas. Okazało się, że ta dziewczyna to Kasia i także mieszka w Polsce. Po chwili gawędzenia poszliśmy ku kasie. Po drodze okazało się, że sądzi, że ja jestem ładna i miła. Oraz, że... Tutaj nie chciał dokończyć. Powiedział, że w domu mi powie.
- Pa. Kasia. Miło było cię poznać.
- Mi również- powiedziała i my odeszliśmy ku kasie.
Zapłaciliśmy za zakupy i wyszliśmy ze sklepu. Do domu dotarliśmy w ciągu 20 minut. Tam czekała na nas nie zbyt miła niespodzianka, ponieważ ledwie co do ogródka weszliśmy to wszyscy zaczęli w nas rzucać śnieżkami. Wypadły nam torby z rąk i dołączyliśmy do reszty nie przejmując się tymi siatkami. Po chwili zauważyłam, że nie ma już Nathana, ale wiedziałam co mu jest, wiec dalej się bawiłam. Nie spostrzegliśmy się, że cytryna wyleciała na drogę, ponieważ nie zamknęliśmy bramki. Za nią pobiegł Tom, ale nie zdążył jej złapać, ponieważ auto ją rozjechało, on klęknął na drogę unosząc tą cytrynę do góry oraz mówiąc
-Coście jej zrobili? To jeszcze dziecko?- Po tych słowach wszyscy wybuchli śmiechem.
- Może jeszcze sprawdzisz czy żyje?- odezwał się Max.
- Dobry pomysł- następnie zrobił jej sztuczne oddychanie, a my sikaliśmy już ze śmiechu.
- I co żyje?
- Nie- posmutniał.
Następnie wróciliśmy do domu i zobaczyliśmy smutnego, leżącego na kanapie Nathana. Zaniosła te pozostałe zakupy do kuchni i Jay zaczął ten deser. Natomiast ja poszłam po Roberta, bo przecież miał powiedzieć to co urwał podczas wracania z sklepu. Poszliśmy do mojego pokoju.
- A więc... Chciałem...C...i - zaczął się jakąć
- No co?
- Chciałem ci powiedzieć, że od dawna mi się strasznie podobasz. - powiedział szybko i prosto z mostu. Na te słowa mnie zamurowało. Nie wiedziałam co powiedzieć.
- Ale jak to?
- No normalnie.
Potem zaczął się do mnie zbliżać. Był już zaledwie 10 centymetrów, kiedy do pokoju wparował Tom, ale po kilku sekundach wyszedł. Nasze twarze były już na przeciwko siebie. Nasze czoła się już dotykały, potem nosy, a na koniec nasze usta złączyły się w romantycznym pocałunku. Jednak nam znowu przerwano i się szybko oderwaliśmy od siebie. Tym razem to był Jay. Przyszedł nam powiedzieć, że już deser gotowy, i że mamy zejść na dół. Zeszliśmy i dostaliśmy tam lody, na to bita śmietana. Normalnie, ale się wysilił. Każdy umie takie coś zrobić.
- A po co było ci potrzebne masło, cola, miętówki i cukier?-zapytał Robert
- Masła i cukru zabrakło, a cole będziemy zaraz pić. Miętówki chciał Seev.
- Max podaj mi miętówki- powiedział po chwili Siva, a my wtedy piliśmy cole.
- Dobra, a pozwolisz, że ja pierwszy sobie wezmę?- wtedy wziął opakowanie miętówkę do ręki i otworzył je. Siva do niego podbiegł i zaczęli się szarpać. Wszyscy zaczęli się śmiać. Oprócz Nathana. Ja aż o mało co coli nie wyplułam. Po chwili poszłam do toalety, a gdy wróciłam do moja szklanką z colą leżała na ziemi. Znaczy się była już pusta.
- Kto to zrobił? - zapytałam i groźnym wzrokiem popatrzyłam się na Maxa i Sivę. - Teraz plama będzie.
- Młody idź po mopa.-rozkazał Jay, a ten nie reagował. - MŁODY!!- wydarł się?
- Czego chcecie? Zostawcie mnie.- krzyknął i poszedł na górę do swojego pokoju trzaskając przy tym drzwiami.
- Co mu jest, przecież z dzieckiem wszystko jest dobrze?
- Pewnie Marty mu brakuję.
- Może. A teraz mi to tu posprzątać.
Chłopcy posłusznie tak zrobili, ale nadal było widać plamę, ale co tam? Następni poszłam umyć szklanki. Potem do łazienki i do łóźka
***Perspektywa Nathana***
Trzasnąłem drzwiami i walnąłem się na swoje łózko. Przytuliłem się do swojej poduszki. Zaczynało mi brakować już Marty. Nie widzieliśmy się zaledwie 5 godzin, ale brakowało mi tego jej uśmiechu. Tego, że ciągle się śmiała. A zwłaszcza pocałunków z nią. Nie mogłem zasnąć. Nawet nie chciało mi się myć, ale jednak po 30 minutach postanowiłem pójść do łazienki. Po umyciu się ubrałem się w swoją piżamę i włączyłem sobie naszą ulubioną piosenkę czyli ,,Warzone" i zacząłem grać na fortepianie. Po chwili się rozpłakałem i z powrotem wróciłem do łóżka. Tam się uspokoiłem i po 2 godzinach zasnąłem.
************************************************************************
Ten rozdział mi się jakoś podoba
Z dedykiem dla:
olu$
Crystal
Kasi J.
Wyrażajcie swoje opinie w komentarzach, nawet te złe.
6 KOMÓW= ROZDZIAŁ
Postanowiłam zmienić, bo zauważyłam, że przy ostatnim rozdziale nie mogliście dotrzeć do 10 komów. Pozdrawiam
Break♥ ^^
poniedziałek, 18 czerwca 2012
INFO
Moja Droga Kochana Rodzinko!
A więc chciałam wam powiedzieć, że przez najbliższe trzy dni nie będę miała z wami kontaktu czyli 19-21 czerwca, ponieważ jadę na wycieczkę do Kotliny Kłodzkiej. Nie będę również dodawać rozdziałów, bo jak? Nie będę miałam tam w ogóle kurde dostępu do internetu. Ale może na wycieczce jakieś rozdziały napisze. Dobra to chyba na tyle
Najchętniej bym tutaj z wami została. Szczerze odechciało mi się jechać na tą wycieczkę
Bedę bardzo tęsknić
Kocham was :**
A więc chciałam wam powiedzieć, że przez najbliższe trzy dni nie będę miała z wami kontaktu czyli 19-21 czerwca, ponieważ jadę na wycieczkę do Kotliny Kłodzkiej. Nie będę również dodawać rozdziałów, bo jak? Nie będę miałam tam w ogóle kurde dostępu do internetu. Ale może na wycieczce jakieś rozdziały napisze. Dobra to chyba na tyle
Najchętniej bym tutaj z wami została. Szczerze odechciało mi się jechać na tą wycieczkę
Bedę bardzo tęsknić
Kocham was :**
poniedziałek, 11 czerwca 2012
Nowy blog!
A więc postanowiłam, że założę nowego bloga z opowiadaniem o TW, ponieważ tutaj pojawia się coraz mniej komów i już prawie nikt go nie czyta. Zastanawiam się nad usunięciem...
Ale pojawią się jeszcze chyba trzy czy cztery rozdziały i dopiero może wtedy go usunę, ale jak powiedzmy, że dodam rozdział i przez długi czas nie będzie komów to wcześniej to zrobię.
Dobra nie będę was już straszyć tym usunięciem.
Zapraszam na nowego bloga
I mam nadzieję, że chociaż tam będzie więcej komów
A jak nie to chyba już przestane w ogóle pisać opowiadania
A co do ostatniego rozdziału to widzę, że nie możecie sobie poradzić z dobiciem do 10 komów, więc zmieniam zasadę i jest:
Pozdrawiam i życzę miłego czytania
Kocham was :**
Marcia :**
Ale pojawią się jeszcze chyba trzy czy cztery rozdziały i dopiero może wtedy go usunę, ale jak powiedzmy, że dodam rozdział i przez długi czas nie będzie komów to wcześniej to zrobię.
Dobra nie będę was już straszyć tym usunięciem.
Zapraszam na nowego bloga
I mam nadzieję, że chociaż tam będzie więcej komów
A jak nie to chyba już przestane w ogóle pisać opowiadania
A co do ostatniego rozdziału to widzę, że nie możecie sobie poradzić z dobiciem do 10 komów, więc zmieniam zasadę i jest:
7 KOMÓW = ROZDZIAŁ
Brakuje wam tylko jednego koma Pozdrawiam i życzę miłego czytania
Kocham was :**
Marcia :**
czwartek, 31 maja 2012
ROZDZIAŁ 25
Chwilę później Tom poszedł do toalety załatwić grubszą sprawę(omg jak to brzmi. haha). Zostawiając przy tym jedną kanapkę na talerzu. Gdy on był w toalecie to Nathan to wykorzystał i wziął tą kanapkę. Wchłonął ją szybko i popił sokiem, a na talerzu położył tą niby ,,otrutą" kanapkę. Gdy Tom wrócił to się nie spostrzegł i zjadł tą kanapkę i pięć minut później poleciał jak strzała z powrotem do toalety, bo okazało się, że w tych kanapkach był środek przeczyszczający (haha) i siedział w niej 30 minut. Potem z niej wyszedł.
- NEJTAN!!!!!- wydarł się
- łot?!
- Dlaczego zamieniłeś te kanapki?- zapytał wściekły Tom.
- Yy...Biokz, aj łontet to.
- Bat is not fanni.- powiedział Tom.
- Jest, jest śmieszne.
- Ty też byś się śmiał gdybym aj zjadł tę sandłicz i siedział w tej tojlet
- Mejbi.
- Czyli jednak coś dodałeś do tych sandłiczys. Miałem rację.- powiedział dumny z siebie Nathan.
- Aj du.
- Łaj did ju du?
- Dla jaj.
Wtedy tą pogaduszkę chłopaków przerwała Magda krzycząc:
- Biegiem do salonu i spokój ma być- wydarła się na cały dom.
- łaj wi mast goł der?
- Powiedzmy, że będzie zabranie.
- Czego będzie dotyczyło?
- Dowiesz się in de liwing rum
- Okej.
- Chciałam zacząć od tego, że zbliżają się święta i wpadałam na pomysł, żeby ubrać dzisiaj choinkę .
- It is not a bad ajdija- powiedział Jay.
- Aj noł- odparła Magda.
- No właśnie gud ajdija, but łen ją ubrać.- zapytał Siva
- Ty głucholcu, przecież powiedziałam ,,dzisiaj”. Nie słyszałeś?
- Aaa! Nie słyszałem. Jak miałem to usłyszeć skoro gadasz jak katarynka. .
- Wcale nie!- zaprzeczała Magda. – Normalnie mówię!
- Yhym….- mamrotał Nathan.
- Co ,,yhym”?
- Nic, nic.
- To co ubieramy tą choinkę czy nie?- wtrącił Seev.
- No jasne, że tak!
- To idziemy.- krzyknął radosny Nathan.
- A więc… Tom idzie po bańki. Seev po łańcuchy, Jay po szpic, Max po choinkę, a Nathan po światełka. – zarządziłam.
- A ty co będziesz robić?
- Rządzić
- A Magda i Jess?
- One mi pomogą i sprawdzą czy wszystko dobrze zrobicie – odpowiedziałam. -Co nie dziewczyny? – zapytałam je.
- No, no- odpowiedziały razem.
- No nał wio myszata po te rzeczy.
- Nie chcę mi się
- Nał!!!!!!!
- No dobra już idę-
- Haha. Jestem Poliglotką z reklamy serca i rozumu. – powiedziałam, a potem ja i dziewczyny wybuchłyśmy śmiechem.
- Nie, nie ty nie jesteś Poliglotką…
- To czym?
- Ty po prostu ju hew talent do rządzenia.
- Mejbi
- Wróciliśmy!!- krzyknął Tom gdy wrócił z bańkami.
- Znaczy ja wróciłem, aj dont noł jak reszta.-dodał.
- No właśnie nał miałam się pytać łer is reszta skoro skriming ,,wróciliśmy”
- No to co ubieramy choinkę.- powiedział Nathan gdy wrócił z światełkami.
- No okej, bat jeszcze reszta nie kom bak.
- Ruszajcie się gajs. Noł będziemy czekać. Macie ten sekund. Jak nie wrócicie do tego czasu to sami ją ubieramy- powiedziała Jess.
- Jak będziecie ubierać ,,choinkę” skoro jej nie macie- zapytał nadal szukający tej choinki Max.
- Haha. Nie wiem. To się ruszaj. Macie 5 sekund.
- Już lecę- krzyczał plątający się w łańcuchy Seev.
- Ja też. - Jay.
- Maks gdzie jesteś?
- Nie mogę znaleźć tej choinki.
- Di end czasu!!
- Ubieramy sami- krzyknęła Jess.
- To ubieraj.
- Ejj gdzie ta choinka- powiedziała stojąc w tym miejscu, w którym miała stać choinka.
- No właśnie łer!? Max!!
- Łot?!
- Przecież ta choinka stoi koło szafy fajw metrów from ju
- A no fakt.
- Ślepy jesteś.
- Noł! Już idę.
- Oni ją jacyś ,,chorzy”
- Dey?
- No Dżej jest głuchy, a Maks ślepy.
- Ubieramy!!- powiedział Max gdy wreszcie wrócił z tą choinką.
- Jeeeeeeejjj
- Postaw ją tam koło Dżess
- Ok.
- Ałła- Jess.
- Maks powiedziałam koło Jess, a nie NA Jess.
- Wyraziłaś się nie jasno.
- To ty już jesteś ślepy i głuchy.
- Łot najpierw dajemy?
- Światełka.
- Podaj mi je Nejtan.
- Ołkej.
- Łejt chwilę zajdę po nie.- powiedział i podszedł do kanapy stojącej 4 metry dalej, bo tam je zostawił.
- Pośpiesz się, bo chcę już te światełka dać na choinkę.
- To sobie poczekasz.
- Łaj.
- Bikoz one nie działają.
- Łaj!! Łot??
- Leć do sklepu po nowe.
- Łaj aj?
- Bo tak.
- Już idę.!!
Natan poszedł do sklepu, a my w tym czasie sprawdzaliśmy czy wszystko mamy przyszykowane, po 20 minutach przeszedł Natan, ale ku naszemu zdziwieniu bez światełek.
- Łer ar te światełka?
- Aj dont noł, bo nie ma ich w sklepie.
- Muszą być. Leć jeszcze raz.
- Znowu??
- Jessss (chodzi o TAK)
- No ołkej.
- Za tłenti minut widzę cię z powrotem.
- Łot?! But Aj nie zdarzę
- Poradzisz sobie, and nał leć już.
- A jeszcze jedno….
- Czego?
- Jak się spóźnię to łot mi się stanie?
- Nie wiem. Hmm…. Nie będziesz ubierał choinki i będziesz siedział w kącie.
- A jak mi się uda
- Dostaniesz kiss
- Lecę, bo chcę… Lęcę tam niczym ptak. Yyy…- mówił Natan wychodząc z domu, a my wybuchliśmy śmiechem.
A więc Natan sobie już poszedł do tego sklepu po światełka, a my zastanawialiśmy się czy mu się uda dotrzeć do domu w ciągu 20 minut czy nie? Homo nie wiadomo…xd. Czas leciał strasznie szybko. Minęło 18 minut, a Nathan’a dalej nie było. Wszyscy siedzieli z jedną myślą w głowie ,,Nie uda mu się i będzie siedział w kącie”, aż to nagle do domu wparował dyszący Natan z światełkami w ręce. No nareszcie- pomyślałam. Wszyscy myśleli, że mu się nie uda, ale się mylili. Zdarzył dobiec do domu w ciągu 19 minut i 45 sek. Jeszcze 15 sekund i by w kącie siedział. Nathan podał mi światełka i Max zaczął owijać choinkę światełkami. Na początku robił to byle jak, ale się poprawił, bo go upomniałam. Max zakładał te światełka w ciągu 8 minut. No normalnie jak żółw…Dłużej się tego robić już nie dało? Gdy już Max je założył to postanowiliśmy, że ubierzemy łańcuchy. Poprosiłam Seeva, by mi je podał, ale okazało się, że się w nie poplątał i gdy szarpnął to się rozerwały. No pięknie kolejny coś rozwalił… Ale na całe szczęście było jeszcze kilka zapasowych i Siva nie musiał już lecieć do sklepu tak jak Nathan. Siva zaleciał po te zapasowe łańcuchy. Max znowu chciał ubierać, ale tym razem ubierali je Natan i Jess, ponieważ Max by znowu robiłby to jak żółw. Natanowi i Jess zajęło to mniej czasu, nie dlatego, że ich było dwóch, ale dlatego, że robili to dwa albo trzy razy szybciej. Gdy skończyli kłaść łańcuchy na choinkę to wszyscy zaczęli nakładać bombki. Największą radochę miał z tego Jay . Normalnie cieszył się jak dziecko. Pewnie nie mógł się już prezentów doczekać? Tom i Siva byle jak rozkładali ten bombki. W sumie nie przeszkadzało mi to. To w ich stylu. Czyli wszystko byle jak, na opak itd…Bombki były koloru czerwonego i niebieskiego. Zazwyczaj było tak, że pięć czerwonych było na jednym miejscu i tak samo z niebieskimi. Powiedzieli, że tak ładnie i, ze to ich arcydzieło. Ale i tak jak nie paczyli to ja je przestawiałam tak, aby to ładnie wyglądało. Po skończeniu Tom kapnął się, że zmieniłam miejscami bombki i znowu je próbował zamienić, ale mi na to nie pozwoliłam. A ten się rozryczał jak dziecko, ale i tak mu nie pozwoliłam. Więc on poszedł to swojego pokoju i…w sumie sama nie wiem co tam robił. Pewnie przytulał swojego misia. xd .Jeśli w ogóle go ma? ^^. Hmm…Co nam jeszcze zostało? A tak jeszcze szpic. Tylko kto go założy?...Ten kto najmniej robił czyli Magda. Tak więc Magda wzięła szpic do ręki, a że nie mogła dostać na górę, bo choinka była wieeeeelka to Robert (pamiętacie go??) ją wziął na barana. I w ten oto sposób ubraliśmy choinkę, która miała kolorowe światełka, złote łańcuchy, a bombki to wiecie. Szpic był koloru srebrnego. Wszyscy przez bite pięć minut wlepialiśmy swoje paczadełka w naszą godziną pracę. Postanowiłam, że zajrzę do Toma. Okazało się, że się nie myliłam, bo przytulił pluszowego misia, ale ledwie co weszłam do jego pokoju to rzucił nim we mnie. I tak nie wyszłam tylko zostałam i paczyłam się raz na misia i raz na niego i tak na zmianę. Doszłam do wniosku, że ten miś jest troszkę podobny do Toma. Ten się w ogóle do mnie nie odzywał tylko siedział na łóżku i milczał ja grób. Chciałam mu oddać misia, a ten go wyrwał z moich rąk nie pacząc w ogóle na mnie. Szarpną tak mocno co spowodowało, że miśkowi uleciała głowa. Ten ino krzyknął do mnie z hasłem, że niby to moja wina i kazał mi przyszyć jego głowę. Tak więc, żeby poprawić mu humor to poszłam na dół po nic i igłę, żeby zszyć głowę poszkodowanego misia. Nie mogłam jej znaleźć. Ciekawe czy w ogóle mają taką rzecz w domu i czy wiedzą do czego służy? Postanowiłam, że zapytam się tego, który mógłby wiedzieć czy posiadają w domu takie rzeczy jak nic i igła. To był Nathan. Pewnie zastanawiacie się dlaczego Nath? Dlatego, że Max jest ślepy, Siva głuchy, Jay jak dziecko się zachowuje, A Tom…sami wiecie. Okazało się, że mają takie rzeczy i wiedzą do czego służą, znaczy nie wszyscy. Nathana pokazał mi szafkę w której one się znajdują. Wzięłam je i zaczęłam zszywać głowę miśka. Chłopcy cały czas z zaciekawienie się na mnie paczyli, bo nie wiedzieli co robię, aż Jay się zapytał:
- Łot ar ju dungi?
- Zszywam głowę tedi bera Toma. Nie widać?
- To Tom ma tedi ber?
- Jak widać ma.
- Łot to is?- zapytał Seev pokazując na igłę
- To jest igła, a to nitka. Te rzeczy służą do tego, aby zszywać inne rzeczy jak się zepsują tak jak ten misiek.-oznajmiłam.
- Aha. Już anderstend.-powiedział Max.
- Jeny. Jakie z was są ciołki!- powiedziała Magda.
- Ejjj…łaj ciołki?
- Bo jesteście tępi jak…sama nie wiem jak to nazwać.
- Wcale nie jesteśmy tępi!!
- Tak!? To niby dlaczego nie wiecie co to jest igła i nić?
- Sami nie wiemy dlaczego-odpowiedział w imieniu chłopaków Jay.
- Ejjj…ja wiem co to jest. Więc mnie nie możesz nazywać tępym ciołkiem.-oznajmił Nathan
- I noł, że ju noł.- Magda.
- To całe szczęście, że tak mnie nie nazwałaś.
- Się okaże. Może kiedyś tak cię nazwę, ale to kiedyś xd- powiedziała ze śmiechem Magda.
- Skończyłam naprawiać tedi bera- krzyknęłam po operacji
- Huraaa operacja się powiodła. Gud dżob lekarzu.
- Haha.
- Aj goł do Toma.
- Tom…
- Łot??
- Mam suprajs
- Jaką?- odwrócił się w moją stronę z uśmiechem na twarzy.
- Taką- wyciągnęłam zza siebie miśka i dałam mu go.
- Puszku!!- widocznie tak miał na imię misiek.
- A teraz kom na dół, bo robimy losowanie.
- Jakie?
- Będziemy robić paczki on de Krismas
- Ok.
Tom chciał zabrać Puszka na dół, ale zakazałam mu. Położył go ładnie koło poduszki na łóżku, przykrył kołdrą i powiedział ,,Dobranoc Puszku”. Po tych słowach miałam ochotę wybuchnąć śmiechem. Kto to widział dorosły facet i jeszcze ma misia do przytulania??. Następnie zeszliśmy na dół. Magda wyciągnęła jakąś miskę, a Tom przyniósł 12 karteczek, na których ja napisałam imię każdego z nas. Bo Nareesha i dziewczyny powiedziały, że zaraz przyjdą. Poczekaliśmy na nie pięć minut. A gdy już przyszły to ja wrzuciłam do miski karteczki z imionami. Na różowych napisałam imiona dziewczyn, a na niebieskich chłopców. Żeby nie było tak, że chłopcy będą się kłócić kto ma pierwszy losować to Robert poszedł po butelkę, by nią zakręcić. Gdy już wrócił z butelką to tak jak powiedziałam zakręcił nią i wypadło na Kelsey. Wyciągnęła niebieską karteczkę. Tom chciał wiedzieć kogo wylosowała, ale nikomu nie powiedziała. Teraz kręciła Kelsey i wypadło na Roberta. Oni wyciągnął różową karteczkę, więc było wiadomo, że ma dziewczynę. Ciekawe czy specjalnie wyciągnął różową. A wspominałam, że ja wyciągamy karteczkę to nie możemy się paczeć do miski? Jak nie to teraz wiecie xd. Czyli nie zrobił tego specjalnie, bo nie wiedział co wyciąga. Po jego minie było widać, że nie chciał mieć dziewczyny, ale gdy zobaczył kogo ma tam napisane to się uśmiechnął. CIEKAWE KOGO IMIĘ TAM BYŁO? Następnie zakręcił i wypadło na mnie. A więc Max zakrył mi oczy, żebym nie mogła paczeć do miski. I wyciągnęłam niebieską karteczkę. Czyli mam chłopaka. Popaczyłam tam i okazało się, że wylosowałam Nathana ^^. Zakręciłam i wypadło na Toma. On wyciągnął różową karteczkę. Potem wypadło na Sivę, który wylosował niebieską, Max różową., Tom niebieską, Jay także niebieską, Nath różową, Magda różową, Jess też, Mitchelle niebieską, Nareesha różową. Po skończonym losowaniu. Jess odłożyła miskę na miejsca, a Robert butelkę. I tak nam zszedł cały dzień. Chłopcy chcieli jeszcze grać w butelkę, ale dziewczyny pyły przeciw temu. Chłopcy czyli Robert. To było głównie jego pomysł, ale reszta chłopków się do niego dołączyła. W sumie mogli sami grać, ale gra w butelkę bez dziewczyny to już nie taka sama gra. A więc. Jay oświecił choinkę, a my wszyscy siedliśmy koło niej pacząc się na kolorowe światełka. Oraz opowiadaliśmy sobie kawały i różnego typu zagadki. Np.:
-Czym się bawi kot wariatka?- powiedział Tom, my wszyscy się zastanawialiśmy.
- Kłębkiem nerwów- odpowiedział na zagadkę, a my zaczęliśmy się śmiać.
- Jaś jedzie na rowerze i mówi:
-Lowelku stój, lowelku jedź
Zatrzymuję się na przejściu i jakaś baba zauważyła jego wadę wymowy
-Taki duży chłopczyk, a nie umie powiedzieć ,,r”- powiedziała baba
-Spierd*** ty stara kur**, a ty lowelku jedź-odpowiedział Jaś.
Ten kawał opowiedział Jay, a nasza reakcja była taka, że wszyscy o mało co nie posikali się ze śmiechu. Następnie Nareesha, Kelsey i Michelle poszły do domu, a Max zgasił światełka na choince. Jay w tym czasie poszedł do kuchni popaczyć do lodówki, bo chciał zrobić kolację. W końcu zrobił normalną kolację czyli kanapki z nutellą ^^. Ja w tym czasie, kiedy Jay robił kolację poszłam się umyć. Nie zajęło mi to dużo czasu. Po umyciu się założyłam na siebie swoją piżamę czyli krótkie niebieskie spodenki i długą koszulę. Założyłam swoje kapciuszki i zeszłam już na gotową kolację. Zjadłam trzy kanapki. A Nathan cztery , ale dużo zjadł. Tom wykazał się swoją inteligencją…bo podczas gdy brał kanapkę do ręki to mu wypadła z ręki, a że ja siedziałam koło niego to spadła na moją koszulę. Wydarłam się na niego i rozkazałam mu, by uprał mi tą koszulę i przynieść nową. Poszłam zanieść tą do pralki, a następnie do pokoju gdzie tam na łóżku leżała nowa koszula, którą założyłam i położyłam się do łóżka. Po chwili przyszedł Nathan i zasnęliśmy.
**************************************************************************
Taki jakiś długi mi wyszedł
Obiecałam z Dzosier, więc oto jest ^^
Zastanawiałam się czy go dodać czy nie, bo nie było 10 komów pod ostanim
Dedyki:
Baby-Em- za to, że nie usunęłaś opo i te nasze konwersacje na gg milordzie xd
Lena- też za to, że nie usunęłaś
Just- za te twoje pomysł do mojego opowiadania z polaka o robotach
Kika- za to samo co i Just i ten pomysł z watą cukrową do opowiadania.
Sierra- za zadania z fizyki
Magical- za zadanie z polaka i pomoc przy projekcie z chemii.
A także dla reszty rodzinki
Ta sama zasada, którą wcześniej złamałam, bo nie było 10 komów
Ale po co są zasady?
10 KOMÓW = ROZDZIAŁ
Tym razem już nie złamie zasady i dodam dopiero rdz jak bd 10 komów!!
Marcia :***
- NEJTAN!!!!!- wydarł się
- łot?!
- Dlaczego zamieniłeś te kanapki?- zapytał wściekły Tom.
- Yy...Biokz, aj łontet to.
- Bat is not fanni.- powiedział Tom.
- Jest, jest śmieszne.
- Ty też byś się śmiał gdybym aj zjadł tę sandłicz i siedział w tej tojlet
- Mejbi.
- Czyli jednak coś dodałeś do tych sandłiczys. Miałem rację.- powiedział dumny z siebie Nathan.
- Aj du.
- Łaj did ju du?
- Dla jaj.
Wtedy tą pogaduszkę chłopaków przerwała Magda krzycząc:
- Biegiem do salonu i spokój ma być- wydarła się na cały dom.
- łaj wi mast goł der?
- Powiedzmy, że będzie zabranie.
- Czego będzie dotyczyło?
- Dowiesz się in de liwing rum
- Okej.
- Chciałam zacząć od tego, że zbliżają się święta i wpadałam na pomysł, żeby ubrać dzisiaj choinkę .
- It is not a bad ajdija- powiedział Jay.
- Aj noł- odparła Magda.
- No właśnie gud ajdija, but łen ją ubrać.- zapytał Siva
- Ty głucholcu, przecież powiedziałam ,,dzisiaj”. Nie słyszałeś?
- Aaa! Nie słyszałem. Jak miałem to usłyszeć skoro gadasz jak katarynka. .
- Wcale nie!- zaprzeczała Magda. – Normalnie mówię!
- Yhym….- mamrotał Nathan.
- Co ,,yhym”?
- Nic, nic.
- To co ubieramy tą choinkę czy nie?- wtrącił Seev.
- No jasne, że tak!
- To idziemy.- krzyknął radosny Nathan.
- A więc… Tom idzie po bańki. Seev po łańcuchy, Jay po szpic, Max po choinkę, a Nathan po światełka. – zarządziłam.
- A ty co będziesz robić?
- Rządzić
- A Magda i Jess?
- One mi pomogą i sprawdzą czy wszystko dobrze zrobicie – odpowiedziałam. -Co nie dziewczyny? – zapytałam je.
- No, no- odpowiedziały razem.
- No nał wio myszata po te rzeczy.
- Nie chcę mi się
- Nał!!!!!!!
- No dobra już idę-
- Haha. Jestem Poliglotką z reklamy serca i rozumu. – powiedziałam, a potem ja i dziewczyny wybuchłyśmy śmiechem.
- Nie, nie ty nie jesteś Poliglotką…
- To czym?
- Ty po prostu ju hew talent do rządzenia.
- Mejbi
- Wróciliśmy!!- krzyknął Tom gdy wrócił z bańkami.
- Znaczy ja wróciłem, aj dont noł jak reszta.-dodał.
- No właśnie nał miałam się pytać łer is reszta skoro skriming ,,wróciliśmy”
- No to co ubieramy choinkę.- powiedział Nathan gdy wrócił z światełkami.
- No okej, bat jeszcze reszta nie kom bak.
- Ruszajcie się gajs. Noł będziemy czekać. Macie ten sekund. Jak nie wrócicie do tego czasu to sami ją ubieramy- powiedziała Jess.
- Jak będziecie ubierać ,,choinkę” skoro jej nie macie- zapytał nadal szukający tej choinki Max.
- Haha. Nie wiem. To się ruszaj. Macie 5 sekund.
- Już lecę- krzyczał plątający się w łańcuchy Seev.
- Ja też. - Jay.
- Maks gdzie jesteś?
- Nie mogę znaleźć tej choinki.
- Di end czasu!!
- Ubieramy sami- krzyknęła Jess.
- To ubieraj.
- Ejj gdzie ta choinka- powiedziała stojąc w tym miejscu, w którym miała stać choinka.
- No właśnie łer!? Max!!
- Łot?!
- Przecież ta choinka stoi koło szafy fajw metrów from ju
- A no fakt.
- Ślepy jesteś.
- Noł! Już idę.
- Oni ją jacyś ,,chorzy”
- Dey?
- No Dżej jest głuchy, a Maks ślepy.
- Ubieramy!!- powiedział Max gdy wreszcie wrócił z tą choinką.
- Jeeeeeeejjj
- Postaw ją tam koło Dżess
- Ok.
- Ałła- Jess.
- Maks powiedziałam koło Jess, a nie NA Jess.
- Wyraziłaś się nie jasno.
- To ty już jesteś ślepy i głuchy.
- Łot najpierw dajemy?
- Światełka.
- Podaj mi je Nejtan.
- Ołkej.
- Łejt chwilę zajdę po nie.- powiedział i podszedł do kanapy stojącej 4 metry dalej, bo tam je zostawił.
- Pośpiesz się, bo chcę już te światełka dać na choinkę.
- To sobie poczekasz.
- Łaj.
- Bikoz one nie działają.
- Łaj!! Łot??
- Leć do sklepu po nowe.
- Łaj aj?
- Bo tak.
- Już idę.!!
Natan poszedł do sklepu, a my w tym czasie sprawdzaliśmy czy wszystko mamy przyszykowane, po 20 minutach przeszedł Natan, ale ku naszemu zdziwieniu bez światełek.
- Łer ar te światełka?
- Aj dont noł, bo nie ma ich w sklepie.
- Muszą być. Leć jeszcze raz.
- Znowu??
- Jessss (chodzi o TAK)
- No ołkej.
- Za tłenti minut widzę cię z powrotem.
- Łot?! But Aj nie zdarzę
- Poradzisz sobie, and nał leć już.
- A jeszcze jedno….
- Czego?
- Jak się spóźnię to łot mi się stanie?
- Nie wiem. Hmm…. Nie będziesz ubierał choinki i będziesz siedział w kącie.
- A jak mi się uda
- Dostaniesz kiss
- Lecę, bo chcę… Lęcę tam niczym ptak. Yyy…- mówił Natan wychodząc z domu, a my wybuchliśmy śmiechem.
A więc Natan sobie już poszedł do tego sklepu po światełka, a my zastanawialiśmy się czy mu się uda dotrzeć do domu w ciągu 20 minut czy nie? Homo nie wiadomo…xd. Czas leciał strasznie szybko. Minęło 18 minut, a Nathan’a dalej nie było. Wszyscy siedzieli z jedną myślą w głowie ,,Nie uda mu się i będzie siedział w kącie”, aż to nagle do domu wparował dyszący Natan z światełkami w ręce. No nareszcie- pomyślałam. Wszyscy myśleli, że mu się nie uda, ale się mylili. Zdarzył dobiec do domu w ciągu 19 minut i 45 sek. Jeszcze 15 sekund i by w kącie siedział. Nathan podał mi światełka i Max zaczął owijać choinkę światełkami. Na początku robił to byle jak, ale się poprawił, bo go upomniałam. Max zakładał te światełka w ciągu 8 minut. No normalnie jak żółw…Dłużej się tego robić już nie dało? Gdy już Max je założył to postanowiliśmy, że ubierzemy łańcuchy. Poprosiłam Seeva, by mi je podał, ale okazało się, że się w nie poplątał i gdy szarpnął to się rozerwały. No pięknie kolejny coś rozwalił… Ale na całe szczęście było jeszcze kilka zapasowych i Siva nie musiał już lecieć do sklepu tak jak Nathan. Siva zaleciał po te zapasowe łańcuchy. Max znowu chciał ubierać, ale tym razem ubierali je Natan i Jess, ponieważ Max by znowu robiłby to jak żółw. Natanowi i Jess zajęło to mniej czasu, nie dlatego, że ich było dwóch, ale dlatego, że robili to dwa albo trzy razy szybciej. Gdy skończyli kłaść łańcuchy na choinkę to wszyscy zaczęli nakładać bombki. Największą radochę miał z tego Jay . Normalnie cieszył się jak dziecko. Pewnie nie mógł się już prezentów doczekać? Tom i Siva byle jak rozkładali ten bombki. W sumie nie przeszkadzało mi to. To w ich stylu. Czyli wszystko byle jak, na opak itd…Bombki były koloru czerwonego i niebieskiego. Zazwyczaj było tak, że pięć czerwonych było na jednym miejscu i tak samo z niebieskimi. Powiedzieli, że tak ładnie i, ze to ich arcydzieło. Ale i tak jak nie paczyli to ja je przestawiałam tak, aby to ładnie wyglądało. Po skończeniu Tom kapnął się, że zmieniłam miejscami bombki i znowu je próbował zamienić, ale mi na to nie pozwoliłam. A ten się rozryczał jak dziecko, ale i tak mu nie pozwoliłam. Więc on poszedł to swojego pokoju i…w sumie sama nie wiem co tam robił. Pewnie przytulał swojego misia. xd .Jeśli w ogóle go ma? ^^. Hmm…Co nam jeszcze zostało? A tak jeszcze szpic. Tylko kto go założy?...Ten kto najmniej robił czyli Magda. Tak więc Magda wzięła szpic do ręki, a że nie mogła dostać na górę, bo choinka była wieeeeelka to Robert (pamiętacie go??) ją wziął na barana. I w ten oto sposób ubraliśmy choinkę, która miała kolorowe światełka, złote łańcuchy, a bombki to wiecie. Szpic był koloru srebrnego. Wszyscy przez bite pięć minut wlepialiśmy swoje paczadełka w naszą godziną pracę. Postanowiłam, że zajrzę do Toma. Okazało się, że się nie myliłam, bo przytulił pluszowego misia, ale ledwie co weszłam do jego pokoju to rzucił nim we mnie. I tak nie wyszłam tylko zostałam i paczyłam się raz na misia i raz na niego i tak na zmianę. Doszłam do wniosku, że ten miś jest troszkę podobny do Toma. Ten się w ogóle do mnie nie odzywał tylko siedział na łóżku i milczał ja grób. Chciałam mu oddać misia, a ten go wyrwał z moich rąk nie pacząc w ogóle na mnie. Szarpną tak mocno co spowodowało, że miśkowi uleciała głowa. Ten ino krzyknął do mnie z hasłem, że niby to moja wina i kazał mi przyszyć jego głowę. Tak więc, żeby poprawić mu humor to poszłam na dół po nic i igłę, żeby zszyć głowę poszkodowanego misia. Nie mogłam jej znaleźć. Ciekawe czy w ogóle mają taką rzecz w domu i czy wiedzą do czego służy? Postanowiłam, że zapytam się tego, który mógłby wiedzieć czy posiadają w domu takie rzeczy jak nic i igła. To był Nathan. Pewnie zastanawiacie się dlaczego Nath? Dlatego, że Max jest ślepy, Siva głuchy, Jay jak dziecko się zachowuje, A Tom…sami wiecie. Okazało się, że mają takie rzeczy i wiedzą do czego służą, znaczy nie wszyscy. Nathana pokazał mi szafkę w której one się znajdują. Wzięłam je i zaczęłam zszywać głowę miśka. Chłopcy cały czas z zaciekawienie się na mnie paczyli, bo nie wiedzieli co robię, aż Jay się zapytał:
- Łot ar ju dungi?
- Zszywam głowę tedi bera Toma. Nie widać?
- To Tom ma tedi ber?
- Jak widać ma.
- Łot to is?- zapytał Seev pokazując na igłę
- To jest igła, a to nitka. Te rzeczy służą do tego, aby zszywać inne rzeczy jak się zepsują tak jak ten misiek.-oznajmiłam.
- Aha. Już anderstend.-powiedział Max.
- Jeny. Jakie z was są ciołki!- powiedziała Magda.
- Ejjj…łaj ciołki?
- Bo jesteście tępi jak…sama nie wiem jak to nazwać.
- Wcale nie jesteśmy tępi!!
- Tak!? To niby dlaczego nie wiecie co to jest igła i nić?
- Sami nie wiemy dlaczego-odpowiedział w imieniu chłopaków Jay.
- Ejjj…ja wiem co to jest. Więc mnie nie możesz nazywać tępym ciołkiem.-oznajmił Nathan
- I noł, że ju noł.- Magda.
- To całe szczęście, że tak mnie nie nazwałaś.
- Się okaże. Może kiedyś tak cię nazwę, ale to kiedyś xd- powiedziała ze śmiechem Magda.
- Skończyłam naprawiać tedi bera- krzyknęłam po operacji
- Huraaa operacja się powiodła. Gud dżob lekarzu.
- Haha.
- Aj goł do Toma.
- Tom…
- Łot??
- Mam suprajs
- Jaką?- odwrócił się w moją stronę z uśmiechem na twarzy.
- Taką- wyciągnęłam zza siebie miśka i dałam mu go.
- Puszku!!- widocznie tak miał na imię misiek.
- A teraz kom na dół, bo robimy losowanie.
- Jakie?
- Będziemy robić paczki on de Krismas
- Ok.
Tom chciał zabrać Puszka na dół, ale zakazałam mu. Położył go ładnie koło poduszki na łóżku, przykrył kołdrą i powiedział ,,Dobranoc Puszku”. Po tych słowach miałam ochotę wybuchnąć śmiechem. Kto to widział dorosły facet i jeszcze ma misia do przytulania??. Następnie zeszliśmy na dół. Magda wyciągnęła jakąś miskę, a Tom przyniósł 12 karteczek, na których ja napisałam imię każdego z nas. Bo Nareesha i dziewczyny powiedziały, że zaraz przyjdą. Poczekaliśmy na nie pięć minut. A gdy już przyszły to ja wrzuciłam do miski karteczki z imionami. Na różowych napisałam imiona dziewczyn, a na niebieskich chłopców. Żeby nie było tak, że chłopcy będą się kłócić kto ma pierwszy losować to Robert poszedł po butelkę, by nią zakręcić. Gdy już wrócił z butelką to tak jak powiedziałam zakręcił nią i wypadło na Kelsey. Wyciągnęła niebieską karteczkę. Tom chciał wiedzieć kogo wylosowała, ale nikomu nie powiedziała. Teraz kręciła Kelsey i wypadło na Roberta. Oni wyciągnął różową karteczkę, więc było wiadomo, że ma dziewczynę. Ciekawe czy specjalnie wyciągnął różową. A wspominałam, że ja wyciągamy karteczkę to nie możemy się paczeć do miski? Jak nie to teraz wiecie xd. Czyli nie zrobił tego specjalnie, bo nie wiedział co wyciąga. Po jego minie było widać, że nie chciał mieć dziewczyny, ale gdy zobaczył kogo ma tam napisane to się uśmiechnął. CIEKAWE KOGO IMIĘ TAM BYŁO? Następnie zakręcił i wypadło na mnie. A więc Max zakrył mi oczy, żebym nie mogła paczeć do miski. I wyciągnęłam niebieską karteczkę. Czyli mam chłopaka. Popaczyłam tam i okazało się, że wylosowałam Nathana ^^. Zakręciłam i wypadło na Toma. On wyciągnął różową karteczkę. Potem wypadło na Sivę, który wylosował niebieską, Max różową., Tom niebieską, Jay także niebieską, Nath różową, Magda różową, Jess też, Mitchelle niebieską, Nareesha różową. Po skończonym losowaniu. Jess odłożyła miskę na miejsca, a Robert butelkę. I tak nam zszedł cały dzień. Chłopcy chcieli jeszcze grać w butelkę, ale dziewczyny pyły przeciw temu. Chłopcy czyli Robert. To było głównie jego pomysł, ale reszta chłopków się do niego dołączyła. W sumie mogli sami grać, ale gra w butelkę bez dziewczyny to już nie taka sama gra. A więc. Jay oświecił choinkę, a my wszyscy siedliśmy koło niej pacząc się na kolorowe światełka. Oraz opowiadaliśmy sobie kawały i różnego typu zagadki. Np.:
-Czym się bawi kot wariatka?- powiedział Tom, my wszyscy się zastanawialiśmy.
- Kłębkiem nerwów- odpowiedział na zagadkę, a my zaczęliśmy się śmiać.
- Jaś jedzie na rowerze i mówi:
-Lowelku stój, lowelku jedź
Zatrzymuję się na przejściu i jakaś baba zauważyła jego wadę wymowy
-Taki duży chłopczyk, a nie umie powiedzieć ,,r”- powiedziała baba
-Spierd*** ty stara kur**, a ty lowelku jedź-odpowiedział Jaś.
Ten kawał opowiedział Jay, a nasza reakcja była taka, że wszyscy o mało co nie posikali się ze śmiechu. Następnie Nareesha, Kelsey i Michelle poszły do domu, a Max zgasił światełka na choince. Jay w tym czasie poszedł do kuchni popaczyć do lodówki, bo chciał zrobić kolację. W końcu zrobił normalną kolację czyli kanapki z nutellą ^^. Ja w tym czasie, kiedy Jay robił kolację poszłam się umyć. Nie zajęło mi to dużo czasu. Po umyciu się założyłam na siebie swoją piżamę czyli krótkie niebieskie spodenki i długą koszulę. Założyłam swoje kapciuszki i zeszłam już na gotową kolację. Zjadłam trzy kanapki. A Nathan cztery , ale dużo zjadł. Tom wykazał się swoją inteligencją…bo podczas gdy brał kanapkę do ręki to mu wypadła z ręki, a że ja siedziałam koło niego to spadła na moją koszulę. Wydarłam się na niego i rozkazałam mu, by uprał mi tą koszulę i przynieść nową. Poszłam zanieść tą do pralki, a następnie do pokoju gdzie tam na łóżku leżała nowa koszula, którą założyłam i położyłam się do łóżka. Po chwili przyszedł Nathan i zasnęliśmy.
**************************************************************************
Taki jakiś długi mi wyszedł
Obiecałam z Dzosier, więc oto jest ^^
Zastanawiałam się czy go dodać czy nie, bo nie było 10 komów pod ostanim
Dedyki:
Baby-Em- za to, że nie usunęłaś opo i te nasze konwersacje na gg milordzie xd
Lena- też za to, że nie usunęłaś
Just- za te twoje pomysł do mojego opowiadania z polaka o robotach
Kika- za to samo co i Just i ten pomysł z watą cukrową do opowiadania.
Sierra- za zadania z fizyki
Magical- za zadanie z polaka i pomoc przy projekcie z chemii.
A także dla reszty rodzinki
Ta sama zasada, którą wcześniej złamałam, bo nie było 10 komów
Ale po co są zasady?
10 KOMÓW = ROZDZIAŁ
Tym razem już nie złamie zasady i dodam dopiero rdz jak bd 10 komów!!
Marcia :***
niedziela, 20 maja 2012
DZIĘKUJĘ!!!!
A więc... zacznę od tego, że chcę podziękować wam z całego serca za to, że czytacie te moje wypociny.
Kocham was za to!!!
Wiecie??
Jak nie to już wiecie. xd ^^
Dzisiaj wchodzę na bloga i moje oczy prawie z orbit wyskoczyły, ponieważ na liczniku ukazało się ponad 5000 wejść. ^^
A teraz zobaczymy ile komów mam ^^:
ROZDZIAŁ 1: 8
ROZDZIAŁ 2: 4
ROZDZIAŁ 3: 7
ROZDZIAŁ 4: 6
ROZDZIAŁ 5: 2
ROZDZIAŁ 6: 3
ROZDZIAŁ 7: 5
ROZDZIAŁ 8: 9
ROZDZIAŁ 9: 8
ROZDZIAŁ 10: 4
ROZDZIAŁ 11: 6
ROZDZIAŁ 12: 4
ROZDZIAŁ 13: 7
ROZDZIAŁ 14: 2
ROZDZIAŁ 15: 4
ROZDZIAŁ 16: 5
ROZDZIAŁ 17: 6
ROZDZIAŁ 18: 0 (chyba nikt go nie przeczytał :( :( )
ROZDZIAŁ 19: 7
ROZDZIAŁ 20: 6
ROZDZIAŁ 21: 2
ROZDZIAŁ 22: 2
ROZDZIAŁ 23: 13 (Jak to zobaczyłam to miałam mega zaciesz na twarzy) ^^
ROZDZIAŁ 24: 7
_____________________
Łącznie: 127 komów.
Nie wiem kiedy pojawi się nowy rozdział.
Zasada: 10 KOMÓW = ROZDZIAŁ ^^
Do następnego rozdziału brakuje jeszcze trzech komów. Na pewno dacie radę. Liczę na was :***
Jeszcze raz dziękuję i zachęcam do dalszego czytania mojego bloga ^^
Pozdrawiam
Kocham was
Marcia :****
Kocham was za to!!!
Wiecie??
Jak nie to już wiecie. xd ^^
Dzisiaj wchodzę na bloga i moje oczy prawie z orbit wyskoczyły, ponieważ na liczniku ukazało się ponad 5000 wejść. ^^
A teraz zobaczymy ile komów mam ^^:
ROZDZIAŁ 1: 8
ROZDZIAŁ 2: 4
ROZDZIAŁ 3: 7
ROZDZIAŁ 4: 6
ROZDZIAŁ 5: 2
ROZDZIAŁ 6: 3
ROZDZIAŁ 7: 5
ROZDZIAŁ 8: 9
ROZDZIAŁ 9: 8
ROZDZIAŁ 10: 4
ROZDZIAŁ 11: 6
ROZDZIAŁ 12: 4
ROZDZIAŁ 13: 7
ROZDZIAŁ 14: 2
ROZDZIAŁ 15: 4
ROZDZIAŁ 16: 5
ROZDZIAŁ 17: 6
ROZDZIAŁ 18: 0 (chyba nikt go nie przeczytał :( :( )
ROZDZIAŁ 19: 7
ROZDZIAŁ 20: 6
ROZDZIAŁ 21: 2
ROZDZIAŁ 22: 2
ROZDZIAŁ 23: 13 (Jak to zobaczyłam to miałam mega zaciesz na twarzy) ^^
ROZDZIAŁ 24: 7
_____________________
Łącznie: 127 komów.
Nie wiem kiedy pojawi się nowy rozdział.
Zasada: 10 KOMÓW = ROZDZIAŁ ^^
Do następnego rozdziału brakuje jeszcze trzech komów. Na pewno dacie radę. Liczę na was :***
Jeszcze raz dziękuję i zachęcam do dalszego czytania mojego bloga ^^
Pozdrawiam
Kocham was
Marcia :****
Subskrybuj:
Posty (Atom)